همۀ انسان‌ها روزي جواني، زيبايي و حتي جانشان را از دست مي‌دهند. پس هرچه كه به دست مي‌آيد، روزي از دست مي‌رود. عمر عشق ابدي نيست، معشوق حتي اگر تا پايان عمر كنار ما بماند، عشقش مثل روزهاي آغازين نيست يا ممكن است روزي برسد كه ديگر علاقه‌اي به ما نداشته باشد. ما بايد از نعمت‌هايي كه در اختيار داريم لذت ببريم، در عين حال آماده باشيم كه روزي آن را از دست بدهيم. پس يكي از دلايل رنج‌هاي بزرگ ما از دست رفتن است. با قبول اين واقعيت كه هيچ‌چيز پايدار نيست مي‌توانيم از ايجاد اين رنج و ناراحتي جلوگيري كنيم. مجلد 29 از مجموعۀ «روان‌شناسي خودماني» حاوي نكاتي در زمينۀ عدم وابستگي به نعمات زندگي است.